Tewhid.mk

во градот на Пратеникот с.а.в.с. живееше еден човек кого го викаа Ебу Кудаме Еш-Шамијј. На овој човек,Аллах .с.в.т. му даде искрено да ја засака борбата на Неговиот пат.

Еден ден,кога седеше во Џамијата на Пратеникот.с.а.в.с. и разговараше со пријателите.тие му рекоа: „Ебу Кудаме! Раскажи ни некоја случка од најчудните што си ги доживеаал кога си бил во борба!“

Да. ќе  ви раскажам -рече Ебу Кудаме.-Бев неколку години во  Ер-Раках (место во ирак) сакав да купам камила за да го понесам оружјето-почна да раскажува.

Еден ден додека се одмарав,дојде една жена и ми рече: „Сум те слушнала, Ебу Кудаме,како како зборуваш за џихадот и ги повикуваш луѓето кон тоа,Јас немам можност да одам, но мене ми е дадено коса која на ниедна жена не и е дадена,Ја скратив и со неа направивклин. па го ставиввземја за никој да не го види.Сакам да го земаш со себе.така да,  кога ќе стигнеш до местото  каде што се наоѓаат неверниците и кога ќе започне борбата,дај му го на оној што има потреба. Земете ја мојата коса, да се извалка на Аллаховиот пат.Јас сум вдовица,сум имала маж и неколку браќа и сите погинале како маченици (шехиди),инша’Аллах. Кога и јас би имала обврска да одам во борба,би отишла валахи!“

Ми го  даде клинот и ми рече: „О Ебу Кудаме,кога пресели мажот ми ,ми остави син и ќерка.Синот е еден од најдобрите момчиња. Го научи Кур’анот. Исто така ја научи вештината на јавањето и стрелањето.Тој пости преку ден, а го обожава  Аллах с.в..т. преку ноќ. Има петнаесет години. Сега не е присутен,но можеби ќе дојде пред да тргнеш во борба и ќе ти се придружи. Сакам да го прашам да оди со тебе, и барам во името на Аллах с.в.т.  да не ме одалечит од наградата(севабот)!“.

Го зедов клинот и видов дека дека го имаше направено од влакната на нејзината коса. Тргнавме од Ер-Раках,каде со мене беа уште неколку пријатели.Патувавме заедно до тврдината на Муселемех бин Абдулмелик.Кога стигнавме таму, еден јавач повика одзади: „О Ебу Кудаме! Застани малку,Аллах(субханеху ве теала) да ти се смилува!“: На пријателите им реков „Продолжете вие.а јас че застанам малку да видам кој е овој што ми вика“: Кога се доближи,ме прегрна и ми рече: „Му благодарам на Аллах с.в.т.  што не ме спречи од твојето  друштво и не ме врати тажен“.

Откриј ми го твојето лице за да видам дали од тебе е  барано да војуваш!-му реков на јавачот.-Ако е барано од тебе,ќе те прифатам да го продолжиш твојот пат заедно со  нас,а доколку не е барано,ќе те вратам!

Тогаш го откри лицето.Забележа дека е многу млад и му реков: Имаш ли родители?

Не-ми рече.-Јас ќе дојдам со тебе за да му се одмаздам за мојот татко,кој загина како маченик(шехид) инша’Аллах. а можеби Возвишениот Аллах и мене ќе ме почести со  маченичка (шехидска) смрт.

Имаш мајка?-го пашав

Да- одговори момчето

Тогаш врати се и барај дозвола од неа! Ако таа ти дозволи,можеш да  дојдеш со нас, во спротивно остани кај неа. затоа што ако ја почитуваш подобро е за тебе отколку да одиш во џихад.затоа што Џеннетот,како што е под сенката на сабјата.така е и под стопалката на мајката-му реков.

О Ебу-Кудаме,зарем не ме позна?-ме праша

Не-му одговорив.

Јас сум синот на жената која ти го подари  клинот,таа е мојата мајка,ме заколна да не се вратам и ми рече: „Синемој, ако се сретнеш со неверниците,немој да им го вртиш грбот,туку жртвувај се себеси за Аллах с.в.т. и моли го Него да те прифати како шехиди да се сретниш  со татко ти и твојите добри браќа во Џеннетот.

Ако Аллах с.в.т. те почести со  со шехидска смрт,посредувај за мене на Судниот ден.Сум чула дека шехидот посредува за седумдесет блиски од неговото  семејство и седумдесет соседи“. Господе мој. ова е мојт син мирисот на мојето срце,плодот на мојата душа.Ти го подарувам на Тебе. Привати го како шехид и приближи го  до неговиот татко!“

Кога ги злушнав зборовите на момчето  вели Ебу Кудаме-почнав да плачам, бев изненаден од милоста на неговата мајка,и воедно од нејзиното трпение.Кога ме виде како плачам,момчето ми рече:

Зошто плачеш чичко? Ако плачеш за тоа што сум млад и за тоа дека ти е жал за мене,знај дека Аллах с.в.т. го осудува и оној кој што е помлад од мене,ако тој не го почитува и чини гревови.

Тогаш му реков: Не плачам за твоите млади години,тукуи за срцето на твојата мајка,како че и биде после.

Таа ноќесе одморивме продолжува Ебу Кудаме а утредента наутро,продолживме со патот.Момчето не престануваше со споменувањето на Аллах с.в.т. Додека патувавме забележав дека беше најдобриот јавач. Ни служеше кога се одмаравме.Колку повеќе патувавме,толку повеќе беше повесел,срцето му се чистеше од гревови.Знаците на радоста се гледаа во неговото лице.

Така патувавме до вечерта,додека не стигнавме на местото на мушриците. Седнавме да се одмориме.а момчето ни го зготви оброкот,за ифтар,бидејќи постевме. Откако ни го зготви оброкот,уморен,заспа за миг.Додека спиеше,на неговото лице се забележа насмевка. Им реков на пријателите,дали го гледате како се насмевнува? Кога се разбуди му реков:Момче преска те видов,се насмеја во сон!

Сонував еден сон,ми се допадна и ме натера да се насмејам-рече тој.

Што те натера да се насмејеш додека сонуваше?.-го пашав.

Рече:-Се видов себеси во една преубава,зелена градина,како се шетам низ неа.Видов една палата од сребро.чиј балкон беше од дијаманти,вратите беа од злато,завесите беа спуштени,а кога девојките  ги кренаа ги видов нивните лица кои сјаеја како месечина.Кога тие ме видоа.ми рекоа: „Добро дојде!“ Сакав да ја подадам ракана на на едната од нив, но таа  ми рече:„Не брзај,сеуште не е време“.Слушнав некои  од  девојките кои си кажуваа меѓу себе дека овој е мажот на избраничката.Мене ми рекоа:„Доближисе. Аллах да те благослови!“ Тогаш отидов малку напред,кога на врвот на дворецот беше една соба од црвено злато.Таму имаше постела од зелена акуамарина,чии ногалки беа од  бело сребро. Во неа беше една девојка.чие лице сјајеше како сонце. Ако Аллах с.в.т.  не ми го зајакнеше погледот, ќе го загубев видот и ќе ми избегаше паметот од нејзината убавина.Кога ме виде ,ми рече: „Повели,и добре дојде,о пријателу на Аллах и негов сакан, Ти си за мене и јас сум за тебе!“

Сакав да ја прегрнам,но таа ми рече:„ Чекај,не брзај! Ти сеуште си далеку од ова работа. Средбата меѓу нас ќе биде,утре после пладне намаз.Затоа,развеселисее!“’

Му реков добро си сонувал,добро!и ја поминавме ноќта зачудени од сонот на момчето.

Кога се разбудивме.се качивме на коњите,кога слушнавме како некој повика: Еј,ти Аллахов јавачу,побрзај и освој го неговиот Џеннет и го читаше ајетот:

 „Појдете во борба,било да сте слаби или јаки,и борете се на патот Аллахов и со имотите ваши и со животите ваши,Ете,тоа ви е подобро само да знаете!“(Ет-Тевбе:41)

Не помина многу време,кога војската на куфрот,Аллах с.в.т да ги совлада,стигна,Првиот меѓу нас кој ја започна борбата беше момчето. Тој ја одели нивната група,влегуваше во нивната средина и убиваше многу мажи.Кога го видов вака,потрќав кон него, го фатив јажето на неговиот коњ,и му реков: Момче,врати се, ти си млад и сеуште не го знаеш лукавството на војната!

Тој ми рече: Чичко,зарем не си ги чул зборовите на Аллах с.в.т.

„Оверници,кога ќе се справите со оние кои не веруваат кои доаѓаат во редови,тогаш,не вртете ги плеќите“(Ел-Енфал,15).

Зарем не сакаш да влезам во рајот?!продолжи момчето.

Додека ние зборуваме, непријателите повторно не нападнаа заедно,како да беа едно тело,така дамне оделијаод момчето....

Во битката беа убиени многу Муслимани,Кога заврши борбата ,се разделиа двете групи,мртвите не се броеја.Се движев со мојот коњ меѓу мртвите.Не се разликуваа лицата од големиот прав и крвта која течеше.Додека бев меѓу нив, кога еве,некој го видел момчето меѓу копитата на неговиот коњ.Се давеше во крвта од неговото тело и викаше:

О вие браќа муслимани,ве молам во името на Аллах с.в.т  пратете го кај мене,Ебу Кудаме!

Трчајчи  отидов накај него и го слушнав неговиот глас,но не го препознав неговото лице од големата количина на крв,од правта...му реков дека јас сум Ебу Кудаме.

Валлахи, ми се остварил сонот,Јас сум  синот на жената што ти го даде  клинот за коњот-рече момчето.

Тогаш се наведнав кај него,го бакнав меѓу очи,му ја избришав правта и крвтаод неговото лице и му реков:

Момче мое!Немој да  го заборавиш твојот чичко.Ебу Кудаме, за посредување на Судниот ден!

Дали се заборава човек како тебе,о Ебу Кудаме?! Немој да ми го бришеш лицето со твојата облека,затоа што мојата облека повеќе заслужува да се извалка отколку твојата,Оставија и не ме чисти,чичко моји да те сретне Аллах с.в.т. со тоа.чичко.ова е девојката од Џеннетот за која што зборував, Таа стои над мојата глава и чека да ја предадам душата и ми вели побрзај...побрзај, затоа што спремна сум за тебе,За Аллах,чичко,ако здрави и добро се вратиш дома,земи ја ја ова облека така извалкана со крв и прати и ја на мајками  и кажи и дека нејзината порака не сум ја заборавил.И дека не сум осетил страв кога се борев со мушриците.Поселами ја од мене и кажи и дека  Аллах с.в.т. го прифати нејзиниот подарок. Јас,мој сакан чичко,имам една помала сестра,десетгодишна Секогаш кога че се вратев дома беше прва која ме чекаше и ме поздравуваше и кога излегував, последна ме испрачаше,Дента кога излегов ми рече„За Аллах,брате мој,немој да задоцниш!“.

Ако ја сретнеш,поселами ја од мене кажи и дека нејзиниот брат и рекол дека Аллах с.в.т. е биде нејзин нагледувач до Судниот ден.

Потоа-кажува Ебу Кудаме,момчето се насмеја и рече „Ешхеду ен лаилахе ил-лал-лах вахдеху ла шерике леху  садека ва’деху ве ешхеду ен-не Мухаммеденм ве ресулуху“

(Сведочам дека нема друг, кој со право заслужува да се обожава,озвен Аллах с.в.т.,без ривал кој го остварува ветувањето и сведочи дека Мухаммед с.а.в.с е Негов Пратеник. Ова е тоа што ни ветил Аллах и Неговиот Пратеник.Вистина ја кажале. А потоа пресели.

 Го закопавме со неговата облека.Аллах с.в.т. нека е задоволен со него.

Кога се вративме од борбата и стигнавме во Ер-Раках, размислував како да отидам во куќата на мајката  на момчето.Кога видов едно  убаво девојќе.чекајќи до вратата, ги прашуваше оние што поминуваа крај неа:

Чичко,од каде доаѓаш?

Се врачаме од битка!- и одговараа

Не  е вратен со вас мојот брат?- прашуваше таа

не го познаваме и рекоа тие.

Кога и се доближив,ме праша: Чичко,од каде доаѓаш? Од битка!-реков.

Не е вратен со вас и мојот брат? ме праша Не, не го познавам твојот брат!Потоа почна да плаче,и рече: Што е ова,сите се враќаат а мојот брат сеуште не е вратен!

Тогаш заплакав и јас,Ми потекоа солзите.

Млада девојко и реков,кажи и на мајкати ти дека Ебу Кудаме ја чека на врата!. Мајка и ми го слушна гласот и веднаш излезе, Јас поселамив, ми го врати селамот и ми рече:

 „Дојден си  да ми честиташ  или  да изразиш  сочуство?“

И реков: разликувај ми честитање од  сочоуствување,

Аллах нека те благослови!

Ако мојот син е вратен, тогаш ти си сочуствувач рече таа.Тогаш реков:

Честито,бидејчи Аллах с.в.т. ти го привати подарокот.

Почна да плаче и рече:

Елхамдулиллах. му благодарам на Аллах с.в.т. што го направил мојот син зацвртсување на Судниот ден.

Потоа ја прашав како е сестрата на момчето. Ми рече. дека е таа  што пред малку те праша за својот брат.таа дојде кај мене и и реков дека братот ја поселамил и и рекол: „Аллах е твој нагледувач,до последниот ден“, Таа заплака и падна на сеџда.Кога сакав да ја кренам,видов дека таа преселила на Ахирет

Ја дадов облеката од момчето на неговата мајка ја поздавив и тажен се вратив мислејќи на децата. а истовремено бев зачуден од трпението на мајката.

Аллах с.в.т. да не направи од Неговиот војници,така да го освоиме тоа што момчето го освои!

Откако овој случај го слушнал Хафид Ебу Мудафер ибн ел-Џевзи,собрал влакна од својата коса и направила триста клинови

Припрема и обработка-TEWHID.MK     
www.tewhid.ucoz.org
https://www.facebook.com/Tewhid.mk
youtube.com/tewhidMK