Tewhid.mk

Ет Тијере - Претчувство, злокобност

Од јазичен аспект значи очекување на нешто добро или лошо кое ќе се случи во иднина врз основа на некој предзнак.

Во Исламската терминологија Тијере е злокобност дека нешто лошо ќе се случи врз основа на нешто што е видено, чуено или сознаено.

Прописот за ова дело:

Тетајурот му се спротивставува на Теухидот од два аспекта         

1. Кај него се губи потпирањето врз Аллах, субханеху уе те’ала, и се потпира врз некого друг освен Аллах, Возвишениот.

2. Се врзува за работи кои реално не постојат и кои се илузии и привидувања.

Докази со кои се забранува ова дело се:

Ајетот: „...а кога ќе ги снајдеше некаква неволја, тие на Муса и на верниците таа неволја ќе им ја препишеа. Но, не! Нивната неволја беше од Аллах, само што повеќето од нив не знаеја!“ (Ел Араф, 131)

Хадисите: „Нема зараза, нема лош предзнак, нема лош предзнак во утот и црвите во цревата на камилата.“ (Муттефекун алејхи)

„Верувањето во лош предзнак е Ширк.“ (Ебу Давуд и Тирмизи кој истиот го оценува како хасен)

Состојбата на тој што чини Тијере

Можеме да издвоиме две состојби:

1. Да се воздржи од делото кое сакал да го прави и да му се препушти на Тијерето. Ова е еден од најопасните форми на Тијере и злокобност.

2. Да продолжи со тоа што го правел, нос со страв од можно влијание на лошиот предзнак. И ова е вид на злокобност но е помал грев од претходниот.

И двете состојби влијаат врз намалување на Теухидот и им нанесуваат штета на луѓето.

Лек за оној што ќе почувствува Тијере во своето срце

Нека ја изговори оваа дова:

„Аллахумме ла је’ти бил хасенати ил-ла Енте, ве ла једфе’у ес сејјиати ил-ла Енте Ла хауле ве ла куввете ил-ла Бике.“ Аллаху мој, никој не носи добро освен Тебе и никој не спречува зло освен Тебе. Нема сила и моќ освен со Твоја помош. (Ебу Давуд, Албани вели дека е слаб даиф хадис)

„Аллахумме ла тајре ил-ла тајруке ве ла илахе гајруке“

Аллаху мој нема друга неволја освен таа што доаѓа од Тебе и Ти си единствениот вистински Бог.  (Ахмед, Албани смета дека е веродостоен)

Потоа негова должност е:

• Да ја спознае штетноста на злокобноста. 
• Да се бори со својата душа.
• Да верува во Аллаховата пресуда и одредба
• Да има добро мислење за Аллах, џел-ле ше’нуху.
• Да клања истихаре намаз

Дефиницијата за забрането тијере ја дал Мухаммед, сал-лаллаху алејхи уе селем, во следниов хадис: „Навистина Тијере е она што те наведува на некое дело или те одвраќа од нешто.“ (Ахмед во неговото дело Муснед. Ахмед Шакир го оценил како слаб даиф хадис)

 Ел Фе’л-Оптимизам

Значи убав збор кој кога ќе се чуе разведрува и дава оптимизам (надеж).

Пример е кога пред да се тргне на пат некој ќе каже некој збор како на пример Ја Салим (о Здрав човеку) и кај патникот предизвикува ведрина и оптимизам

Од аспект на пропис, ваквото дело е дозволено. Доказ е хадисот во кој Мухаммед, сал-лаллаху алејхи уе селем, вели: „Ми се допаѓа оптимизмот.“ (Муттефекун алејхи)

Разликата помеѓу Ет Тијете и Ел Фе’л

Ет Тијере е лошо мислење за Аллах, субханеху уе те’ала, и припишување на Нему својствени работи на некој друг, поврзување на срцето со нешто што е создадено што не користи ниту може да наштети.

Ел Фе’л е убаво мислење за Аллах кое не го одвраќа човека од неговите потреби.

Ет Тенџим – Астрологија

Етимолошко значење: Инфинитив од глаголот неџ-џеме што значи ја научил науката за ѕвездите или верува во влијанието на ѕвездите.

Терминолошко значење: Докажување на одредени работи преку ѕвездите.

Знаењето за ѕвездите може да се класифицира во две групи:

1. Знаење за прописите и влијанието.

2. Знаење за причините и управувањето.

Знаење за прописите и влијанието може да се подели на три вида:

• Убедувањето дека ѕвездите дејствуваат самостојно и имаат влијание т.е. дека создаваат случки и зла. Ваквото убедување е Голем Ширк.
• Ѕвездите се пат преку кој се осознава невидливото (Гајбот). Ова е Голем Куфр.
• Верувањето дека ѕвездите се причини да се случи нешто добро или некое зло, со верување дека Аллах, Возвишениот е Тој кој дава добро и зло. Ова е забрането (харам) и е мал ширк.

 Знаење за причините и управувањето  се дели на два вида:

• Докажувањето на верски користи преку движењето на ѕвездите. Ова е потребно и се бара од верникот. Пример е да се најде правецот на Кибле преку положбата на ѕвездите.
• Докажувањето на овоземните користи преку движењето на ѕвездите и се дели на два подвида:

1. Пронаоѓање на страните на светот преку ѕвездите и ова е дозволено.
2. Користење на ѕвездите за да се одредат годишните времиња. Според поисправното мислење ова не е мекрух (покудено како што сметаат одредени алими).

Која е користа од создавањето на ѕвездите?

Ѕвездите се украс на небото.

Со ѕвездите се „каменуваат“ шејтаните.

Знакови кои ги упатуваат луѓето.

Барање на дожд преку положбите на ѕвездите – Ел Истиска бил Енва

Се мисли на барање на дожд преку положбите на ѕвездите кои се дваесет и осум положби.

Ова дело може да се подели во три категории:

1. Голем Ширк кој е во две форми:

а. Да им упати дова на положбите на ѕвездите да му дадат дожд. На пример да рече: О положбо на ѕвездите, таа и таа подари ни дожд, О положбо на ѕвездите, таа и таа, спушти врз нас дожд.

б. Појавата на дождот да им ја припише на тие положби на ѕвездите, верувајќи дека тие, сами без дозвола на Аллах, субханеху уе те’ала, го спуштаат дождот, и без да им упатат дова за дожд.2. Мал Ширк: Да се верува дека одредена положба на ѕвездите е причина за дождот.

3. Дозволено: Положбата на ѕвездите да се смета за знак и показател а не како причина или независен предизвикувач на дождот.

Доказ дека барање на дожд преку положбите на ѕвездите е забрането е ајетот:

„И наместо благодарност што ви е подарено снабдувањето, вие во него не верувате?“ (Ел Вакиа, 82)  Муџахид вели дека нивното неверство е поради зборовите Таа положба на ѕвездите ни спушти дожд.

Доказ се и зборовите на Божјиот Пратеник, сал-лаллаху алејхи уе селем: „Дали знаете што кажа вашиот Господар? Рекоа Аллах и Неговиот Пратеник најдобро знаат. Рече: Од моите робови некои осамнаа како верници а некои како неверници. Тој што рече заврна дожд со Аллаховата добрина и милост тој верува во Мене и не верува во ѕвездите. Тој што рече заврна дожд заради таа положба на ѕвездите не  верува во мене и верува во ѕвездите.“ (Муттефекун алејхи)

Рија – Кога нешто се прави за да бидеш виден/чуен

Етимолошки Рија е јавно манифестирање на нешто, за другите да го видат.

Терминолошки: Јавно исполување на дела на покорност за да го видат други и да го пофалат.

Прописот на Рија

а. Кога во делата има малку Рија тогаш се работи за мал Ширк.

б. Кога делата целосно или воглавно се со Рија тогаш се работи за голем Ширк. Ваквото дело не може да го направи верник и е од особините на лицемерите.

Опасноста на Рија

1. Таа е мал Ширк. Божјиот Пратеник, сал-лаллаху алејхи уе селем, рекол: Она од што најмногу се плашам за вас е Малиот Ширк. Кога го прашале што е мал Ширк одговорил Рија (да исполиш дело за да бидеш виден или пофален). (Ахмед во својот Муснед. Алимот Шуајб Ел Арнаут истиот го оценува како хадис кој има силен синџир на пренесувачи)

2. Нема да биде простен доколку тој што чини Рија не се покае: Аллах, субханеху уе те’ала, вели: „Аллах нема да прости ако нешто Му се здружува, а ќе прости сe освен тоа кому Тој сака!“ (Ен Ниса, 48) Со овој пропис се опфатени малиот и големиот Ширк доколку нема покајание од нив.

3. Го поништува делото во кое има Рија. Божјиот Пратеник, сал-лаллаху алејхи уе селем, рекол: Аллах, субханеху уе те’ала вели: Јас сум тој што најмалку има потреба некој да му се здружува (да му се чини ширк). Кој ќе направи дело во кое Мене ќе ми го здружи некого го оставам и него и неговото дело/неговиот ширк. (Муслим)

4. Тоа е поопасно од искушението со Деџџалот. Божјиот Пратеник, сал-лаллаху алејхи уе селем, вели: Дали сакате да ве известам за она што за вас повеќе ме плаши од Деџџал? Рекоа: Секако Божји Пратенику. Рече: Скриениот Ширк. Човекот станува да клања намаз и го разубавува истиот затоа што знае дека некој го гледа. (Ахмед. Албани го оценил како хасен/добар)

Прописите за дело кое ќе се помеша со Рија (претворување)

Делото помешано со Рија има три можни форми:

1. Делото во основа да  е поттикнато од желбата да биде виден од луѓето. Ваквото дело е ширк и таквиот ибадет е ништовен.
2. Делото во основа да се чини во име на Аллах а во текот на тоа дело да се појави Рија. Во ваква ситуација има две можни реакции:

а. Човекот да е бори да ја надвладее оваа состојба, да не и се препушти и да не е задоволен со истата. Во оваа ситуација Ријата која се појавува не влијае врз тоа дело.

б. Да биде задоволен со оваа состојба кога чини нешто не само во име на Аллах, да и се препушти на истата и да не ја отстрани.

Прописот поврзан со ваквото дело е следниот:

• Доколку вториот дел на делото не се надоврзува на неговиот почеток тогаш првиот дел каде нијетот бил искрен е исправен додека вториот дел на делото (каде се појавува Ријата)  е ништовен.

Пример е ситуацијата кога човек на почетокот дава милостина во одредена вредност искрено само за Аллах и потоа повторно дава милостина за да биде виден или пофален. Првата милостина е примена додека втората е ништовна.

• Доколку делото е целосно поврзано, почетокот со неговиот завршеток, тогаш целото дело е ништовно.

Пример е човек кој станал да клања за Аллах два реката и во текот на клањањето се појавила Рија која тој не се обидел да ја прекине или да ја спречи. Во ваква ситуација целиот намаз е ништовен.

3. Ријата да се појави по завршување на ибадетот. Во оваа ситуација Ријата нема никакво влијание врз делото.

Прашање: Човек слуша како го фалат и се радува поради тоа? Ваквото радување не е грев и се смета за „Рана добра вест за верникот“ (Муслим)Прашање: Човекот престанува да работи заради луѓето (целосно престанува со работа а причина се луѓето)? Да се остави некое дело заради луѓето е исто така Рија.

Разликата помеѓу Рија и Сум’а?

Ријата е поврзана со сетилото за вид. Работи за да биде виден од луѓето и да биде пофален.

Сум’ата е поврзана со сетилото за слух. Работи нешто за да биде слушнат и за да биде пофален од луѓето.

Како се лечи оваа состојба?

1. Преку потсетување за вредноста на искреноста Ихласот.
2. Преку свесност за опасноста од Рија која ги поништува делата.
3. Преку потсетување на Ахиретот (Оној свет).
4. Преку свесност дека во рацете на луѓето не е ниту користа ниту штетата.
5. Преку довата: Аллахумме ини е’узу бике ен ушрике бике шејен ве ене е’алемуху ве естагфируке лима ла е’алему. Аллаху мој од Тебе барам заштита знаејќи да не Ти здружам некого и од Тебе барам прошка за тоа што го правам не знаејќи (а е Ширк).

Настојувањето на човекот со својот ибадет да го придобие овој свет

Со ова мислиме на човек кој чини дело кое е исклучиво ибадет за да добие директна овоземна корист.

Примери се:

1. Кога некој чини Хаџ само со цел да заработи материјална корист.
2. Кога учествува во битка само заради воениот плен (ганиме).
3. Работи како муезин само заради платата.
4. Учи и бара верско знаење само заради дипломата и да дојде до работно место.

Исламскиот пропис за ова дело:

Се дели на два дела:

а. Доколку сите дела на човекот или нивното мнозинство се во ваква форма тогаш се работи за голем Ширк.

б. Доколку со оваа цел (овоземна корист) работи само одредено дело се работи за мал Ширк и таквото дело е ништовно.

Опасноста од настојувањето овој свет да се заработи преку ибадети кои ги прави

Аллах, субханеху уе те’ала, вели: „На тие што го сакаат животот на овој свет и убавините негови, Ние ќе им ги дадеме плодовите на нивниот труд и на него нема ништо да им се ускрати. Нив на оној свет само оган ќе ги гори; таму нема да имаат никаква награда за тоа што на Земјата го правеле и залудно ќе им биде сè што направиле.“ (Худ, 15-16)

Аллаховиот Пратеник, сал-лаллаху алејхи уе селем, вели: „Тој што бара знаење, она со кое се бара Аллаховото задоволство, и истото го бара за да заработи некоја овоземна корист, нема да го почувствува мирисот на Џеннетот.“ (Ахмед и Ебу Давуд, Албани истиот го оценил како Сахих)

 припрема 

http://www.tewhid.ucoz.org

http://www.facebook.com/Tewhid.mk

од книга-ТЕВХИД.Знаењето за Теухидот во олеснета форма

Автор:

Абдуллах ибн Ахмед Ел Хавил

Превод:

М-р. Талха Куртиши