Tewhid.mk

Која е одлуката[1] за оној што коле курбан за нешто или некој друг освен за Аллах?

Тој сигурно е ќафир[2] и се смета за муртед[3], а месото кое што е заклано не е дозволено да се јаде поради две причини:

- Прво: тоа е курбан од муртед, а неговиот курбан не е прифатен кај Аллах, џелле ша’ну­ху;

- Второ: тоа е заклано во туѓо, а не во Алла­ховото име, при што Аллах ни забранил да ја­де­ме било кој дел од месото, за што во Кур’а­нот, во превод на значење, вели:

„Кажи: ‚Во она што ми се објавува јас ни­што не наоѓам забрането за никого, освен пцовисано животно или крв што тече или свинско месо, - ова, навистина е гнасно и одвратно, - или нешто при чиешто колење не е спо­мнато името Аллахово. Освен оној што е присилен, не сакајќи и не поминувајќи преку потребното - а, Господарот твој, на­ви­стина е Простувач и Сомилосен!‘.“

(Кур’ан, 6:145)

Прашање 31.

Кои видови на ширк[4] постојат?

Постојот разни видови политеизам или ши­рк, како што е: барање на нешто од мртвите – барање нивна помош и обраќање кон нив во тешкотии. Ова е најчесто практикуваниот ши­рк меѓу луѓето. Делата на мртвите се завршени со нивната смрт и тие не­маат моќ ниту да на­штетат, ниту добро да на­прават некому, а ни себеси. Не можат ниту да им одговорат на оние кои што ги повикуваат да по­средуваат помеѓу нив и Аллах, џелле ша’нуху. Та­квите дела содржат негирање на Бога при барањето за по­средништво кое што не е дозволено ни­ко­му без Аллахова дозвола.

Постојат два вида ширк: голем ширк, чие што практикување доведува до куфр[5] или отпа­дни­ш­тво од Исламот; и мал ширк, чие што пра­ктику­ва­ње не доведува до куфр, како што е на пример рија[6].

Прашање 32.

 Кои видови на нифак[7] постојат и што значат?

Постојат два вида на нифак – доктринарен и практичен. Доктринараниот ни­фак е спомнат во Кур’анот во поинакво зна­че­ње. Аллах ги по­дготвил најниските делови на џехеннемот за оние кои што умреле придржувајќи се силно кон доктринарниот нифак. А за пра­ктичниот нифак, за кој Пратеникот, салла­лла­ху алејхи ве селлем, рекол: „Мунафик е оној што ги по­седува следниве четири својства, а кој по­се­ду­ва едно од нив, ќе има ка­ра­кте­ри­стика на му­нафик сè додека не го оттргне и тоа, а тоа се:

 - кога и да зборува, лаже;

 - кога и да вети нешто, го прекршува ве­ту­ва­ње­то;

 - кога и да се кара, претерува, се однесува неразумно, пакосно и навредливо;

 - кога и да му се повери нешто, изне­ве­ру­ва.“

 Истото значење се потврдува и во друг ха­дис во кој се вели: „Знаците на мунафикот се:

- кога и да зборува, лаже;

- кога и да вети нешто, го крши ветувањето;

- кога и да му се повери нешто, изневерува.“

Некои познати исламски научници рекле: „Овој вид на нифак (практичниот) може да би­де особина кај муслиманот, но ако не знае ка­ко да ја контролира, може да излезе од Ис­ламот, иа­ко клања намаз, пости и тврди дека е му­сли­ман, бидејќи вистинскиот иман не до­зво­лува вакви дела.“

Прашање 33.

Кој е вториот степен на Исламот?

Вториот степен на Исламот е иманот.

Прашање 34.

Колку делови од иманот постојат?

Постојат седумдесет и неколку делови од иманот, од кои најголемиот е кажувањето на зборовите „Ла илахе иллаллах“, а најмалиот по­местување пречка (камен, дрво и сл.) од па­тот. А и скро­мноста е дел од Иманот.

Прашање 35.

Колку имански шартови[8]постојат?

Постојат шест имански шарто­ви: верувње во едноштвото на Аллах, џелле ша’нуху, во Не­го­вите мелеци, во Неговите кни­ги, во Неговите пратеници, во Судниот Ден и во ка­де­рот.

Прашање 36.

Кој е третиот степен од Исламот?

Третиот степен од Исламот е ихсанот. Тој се состои од еден шарт, кој се дефинира вака: „Да Го обожуваш Аллах како да Го гледаш, бидејќи иако ти не Го гле­даш, Тој тебе те гле­да.“

Прашање 37.

Дали луѓето ќе полагаат сметка за своите дела по нивното по­вто­рно проживување на Судниот Ден?

Да, тие ќе полагаат сметка за своите дела на Судниот Ден и нема да им биде сторена не­правда, а доказот за тоа се наоѓа во Алла­хо­ви­те зборови чиешто значење гласи:

 „Сè што е на небесата и на Земјата е – Алла­х­ово! Тој ќе ги казни тие што со своите дела само лошо прават, а доброчинителите со убава награда ќе ги награди.“

(Кур’ан, 53:31).

Прашање 38.

Која е одлуката за оној што не верува во проживувањето на Суд­ниот Ден?

Оној што не верува во про­жи­ву­вањето на Судниот Ден е ќафир. Доказот за тоа се наоѓа во Аллаховите зборови чиешто зна­че­ње гла­си:

 „Оние коишто не веруваат мислат дека нема да бидат проживеани. Кажи: ‚Да, се ко­лнам дека Господарот мој ќе ве оживее и ќе ве изве­сти за она што го работевте, сигурно! Тоа за Аллах, секако е лесно!‘“

(Кур’ан, 64:7)

Прашање 39.

Дали постоел некој народ, а да не им бил испратен Божји пра­те­ник?

Не, не постоела ни една заед­ни­ца, опште­ство, систем или уммет, а да не им бил испр­а­тен пратеник од Аллах, џелле ша’ну­ху, да ги повикува во обожување на Аллах и во одре­ку­вање од тагутот. До­каз за ова се Аллаховите зборови чиешто значење гласи:

„И Ние за секој народ, секако, испративме пратеник: ‚Обожувајте Го Аллах и оттргнете се од тагутот!‘ Од нив има и такви кои што Аллах ги упати, а и такви кои што, токму за­служија да за­талкаат. Па, патувајте по Зе­мја­та и гле­дајте каква беше казната за ла­жго­вците!“

(Кур’ан, 16:36)

Прашање 40.

Какви сè видови тевхид по­стојат?

Постојат три видови тевхид, и тоа:

- Тевхидур–рубубијје значи признавање на Аллах за Господар и дека Тој создал сè, а во што веруваат и мушриците (многубошците). Аллах во Кур’анот вели, во превод на зна­че­њето:

„Кажи: ‚Кој ве снабдува од небо и од зе­мја? И во чија сопственост се и слухот и ви­дот? И кој го вади живото од мртвото, и кој го вади мртвото од живото, и кој управува со на­редбата?‘ Ќе речат: ‚Аллах!‘ Па, кажи: ‚Нема ли да бидете богобојазливи?‘“

(Кур’ан, 10:31).

-Тевхидул–улухијје значи дека сите иба­де­ти (секаков начин на обожување) од луѓето и џи­нните Му припаѓаат само на Аллах, џелле ша­’­ну­ху. Арапите во предисламското време имале обичај да кажат „Аллах е Господарот на сите бо­го­ви“, а во исто време придружувајќи Му дру­ги бо­же­с­т­ва од секаков вид, како на при­мер: побожни луѓе, свештеници, ме­ле­ци, разни кипови, слики и сл., со изговор дека се по­сре­дни­ци меѓу Аллах и нив, тврдејќи дека Аллах тоа го дозволува.

- Тевхидул–есмау вес-сифат значи веру­ва­њето во Аллаховите убави имиња и совршени сво­ј­ства, и дека тие Му припаѓаат само Нему, и дека со нив треба да Го повикуваме во довите. Со верувањето во овој дел се комплетира ви­стинското верување во Едноштвото на Аллах, џе­лле ша’нуху, се комплетира монотеизмот.