Tewhid.mk

Прашање 11.

Кое е најголемото чудо на Пратеникот, алејхис-селам?

 

Неговото најголемо чудо со кое се докажува неговото пратеништво и веровесништво е Кур­’а­нот, кој што му е даден како предизвик про­тив ске­птиците и нивните помагачи од луѓето и од џи­нн­ите. Сите тие до ден денешен, и покрај ни­вната ре­торика и книжевен талент, не успе­але да со­стават слично дело. Доказ за тоа се Аллах­о­вите зборови чие што значење гласи:

„Ако се сомневате во она што му го обја­ви­вме на Нашиот роб, тогаш составете една су­ра што ќе биде слична на нему објавените, и повикајте ги за сведоци оние кои што на Аллах рамни Му ги сметате, доколку ви­сти­ната ја зборувате.“

(Кур’ан, 2:23);

и:

 „Кажи: ‚Кога би се здружиле сите луѓе и џинни да состават нешто што ќе биде сли­чно на Кур'анот, не ќе можат да состават ни­што слично нему, па било да се помагаат едни со други.‘“

(Кур’ан, 17:88)

 

Прашање 12.

Кој е доказот дека Муха­м­мед, алејхис-селам, е ве­ровесник?

 

Како доказ за веровесништвото на Муха­м­м­ед, саллаллаху але­јхи ве селлем, наведени се Аллаховите збо­рови чие што значење гла­си:

„Мухаммед е само пратеник, а и пред него имаше пратеници. А ако умре или ако биде убиен, зарем ќе се вратите по стапките ва­ши?[1] А оној што ќе се врати по стапките свои на Аллах во ништо нема да му наштети, а благо­дарните Аллах ќе ги награди!“

(Кур’ан, 3:144);

 и:

„Мухаммед е Аллахов пратеник, а не­го­ви­те следбеници се строги кон неверниците, а ми­лостиви едни со други. Ги гледаш и на ру­ку и на сеџда, како ги бараат благодетите и за­дово­лството Аллахово. Има белези на ли­ца­та ни­вни од трагите на сеџдата. Така се опи­шани во Тевратот.[2] А во Инџилот:[3] како семе што ќе го исфрли никулецот негов, ќе се за­ја­кне, а потоа ќе се затврди врз сте­бло­то, вчудо­не­ви­ду­ва­јќи го сејачот; за Тој со ве­р­ниците да ги ра­злути неверниците. А Аллах им ветува прошка и награда голема на оние кои веруваат и кои чинат добри дела!“

(Кур’ан, 48:29)

Прашање 13.

Што е доказ за пра­те­ни­ш­твото на Мухаммед, алејхис-селам?

 

Доказ за пратеништвото на Муха­ммед, але­јхис-селам, е Аллах­овиот го­вор чие што значе­ње гласи:

„Мухаммед не е татко никому од вас, туку е само Аллахов пратеник и последен веро­ве­с­ник, а Аллах сè најдобро знае!“

(Кур’ан, 33:40)

Овој ајет докажува дека тој е последниот и најдобриот во низата Божји пратеници.

 

Прашање 14.

Со која цел Возвишениот Аллах, го пратил Мухаммед, алејхис-селам?

 

Аллах, субханех ве те’ала го пратил Му­ха­ммед, алејхис-селам, со цел да им укаже и да ги упати луѓето да Го обожуваат еди­н­стве­но Него Возвишениот, и да не Му придру­жу­ваат никого и ништо во обожувањето, како што се на при­мер меле­ците, пратениците, евлиите, камењата или дрвјата – со ед­ен збор, идолите. Возвишениот Аллах во Кур'анот, во превод на значење, вели:

 „И Ние не испративме ниту еден пратеник пред тебе, а да не му објавивме: ‚Нема друг бог  освен Мене, затоа само Мене обо­жу­ва­јте ме!‘“

(Кур’ан, 21:25);

 и:

 „И Ние за секој народ испративме пра­те­­ник: ‚Обожувајте Го Аллах, а избегнувајте ги тагутите[1]!‘“

(Кур’ан, 16:36);

 исто така и:

 „И прашај дали на пратениците Наши, кои што пред тебе ги пра­ќа­в­ме, дали им на­ре­ди­вме, освен Милостивиот, други божества да се обожуваат?“

(Кур’ан, 43:45)

Исто така, во превод на значењето, вели:

 „Џинните и луѓето ги создадов само за да Ме обожуваат.“

(Кур’ан, 51:56)

Според овие ајети јасно е дека Аллах, џелле ша’нуху, сè што создал постои само за да Го обо­жува, па им го пратил Неговиот пратеник на Не­говите робови да им укаже и да им за­по­веда да Го обожуваат само Него.

[1] Тагут – шејтан, ѓавол, сотона, тој што е обожуван покрај Аллах и е задоволен со тоа обожување, Тој што ги повику­ва луѓето да го обожуваат него, тој што тврди (претенди­ра) дека го знае гајбот (невидливото), тој што суди спро­ти­вно на исламските закони. Ова е дефиниција дадена од го­лемиот исламски научник Салих ел-Феузан (заб. на прев.).

 

Прашање 15.

Која е разликата помеѓу тевхидур–рубу­би­јје и тевхидул–улухијје?

 

 

Тевхидур–рубубијје значи при­знавање на Аллах, џелле ша’нуху, за единствен Господар и Со­здател на сè, дека снабдува, дава живот и смрт, праќа дожд, со­здава секакви рас­те­н­ија, одржува и одредува сè во универ­зу­м­от, а се однесува на при­зна­ва­ње на Неговите дела. Те­вхидул–улухијје значи дека сите иба­дети од луѓето и џинните Му при­па­ѓаат на Аллах, џе­лле ша’нуху, како што се мо­ле­ње­то, ко­пнежот, почитта, покорноста, по­ни­зноста, ка­е­њето, стравот, потчинетоста, за­ви­сноста од Не­го и секаков друг вид и начин на обожување, а се однесува на делата кои лу­ѓе­то и џинните се должни да ги извршуваат спре­ма Него.

 

Прашање 16.

Кои начини и облици на обожување Му припаѓаат единствено на Аллах, џелле ша’нуху?

 

Ова се некои од начините и об­лиците на обожување или ибадет[1] кои единствено Му се посветуваат на Аллах, субханеху ве те’ала: ба­рање помош за нешта кои единствено Тој ги може, принесување курбан, наведнување (по­клонување или руку), спуштање на сеџда, за­ветување, страв и надеж, зависност од Него, покајување, љубов и надеж, стравопо­чи­ту­ва­ње, богобојазност, понизност, покорност и по­тчи­нетост, кои што го покажуваат на­шето при­знавање на Неговата Величестве­ност, Со­вр­шеност и Возвишеност, а која е божествено својство.

[1] Ибадет – Робување, обожување на Единиот Бог, Госпо­дар и Создател, Аллах (заб. на прев.).

 Прашање 17.

Кое е најголемото дело од кое што Аллах е задоволен? А што е нај­го­лемото дело што Аллах го забранил?

 

Најголемото дело од коешто Аллах, субха­неху ве те’ала, е за­до­волен е тевхидот,[1] а на­јголемото нешто што го за­бра­нил е ширкот,[2] па кој и да стори некаков акт на ибадет кон било што друго освен кон Аллах, џелле ша’­ну­ху, тогаш тој го зел тоа нешто за божество по­крај Аллах, џелле ша’­ну­ху, и со сигурност по­чинил ширк.